W niektórych postępowaniach administracyjnych kluczową rolę odgrywa operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego. Jednak czy zawsze ten sam rzeczoznawca może ponownie szacować tę samą nieruchomość? Odpowiedź na to pytanie reguluje art. 176 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który wprowadza mechanizm wyłączenia rzeczoznawcy w określonych sytuacjach.
Autor: Piotr Drogosz - radca prawny
Operat szacunkowy podlega ocenie jak każdy inny dowód
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 11 grudnia 2024 r. (sygn. II SA/Gd 675/24) przypomniał o istotnym obowiązku organów administracji publicznej w zakresie oceny operatów szacunkowych. Sąd podkreślił, że operat szacunkowy, mimo swojego specjalistycznego charakteru, podlega takiej samej ocenie jak każdy inny dowód w postępowaniu administracyjnym.
Niewłaściwe praktyki organów Lasów Państwowych przy wyłączaniu gruntów z produkcji leśnej
Doświadczenia w postępowaniach dotyczących wyłączenia gruntów z produkcji leśnej wskazują na szereg nieprawidłowości w działaniach Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych oraz Dyrektorów Regionalnych Dyrekcji Lasów Państwowych w zakresie ustalania obowiązków z tytułu wyłączania gruntów leśnych z produkcji. Najpoważniejsze zarzuty dotyczą sposobu ustalania należności i opłat z tytułu wyłączenia.
Wycena nieruchomości: obowiązek dołączenia dokumentów dotyczących nieruchomości przyjętych do porównania
W doktrynie prawa nieruchomości pojawia się pogląd, że rzeczoznawca majątkowy nie jest zobowiązany do załączania do operatu szacunkowego dokumentacji nieruchomości przyjętych do porównania. W ocenie autora teza ta nie znajduje jednak oparcia w aktualnych przepisach prawnych i orzecznictwie, a jej przyjęcie rodziłoby poważne konsekwencje dla przejrzystości procesu wyceny oraz prawa stron do oceny operatu.
Przejście prawa własności nieruchomości wydzielonej pod drogę publiczną na gruncie stosowania art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami
Artykuł analizuje prawną problematykę przejścia prawa własności nieruchomości wydzielonej pod drogę publiczną na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Autor krytykuje praktykę sądów administracyjnych i organów administracji publicznej, które uzależniają ten skutek od treści decyzji podziałowej lub księgi wieczystej. Wskazuje również, że takie podejście stanowi przykład niedopuszczalnej wykładni prawotwórczej, naruszającej konstytucyjne zasady i ograniczającej prawa właścicieli nieruchomości.